Әле дә яктыртучы ана йөрәге

Көндәлек һәм административ хисаплар агымында Абрамов күңеле белән әйләнеп кайткан тыныч бер урын бар. Уйларында һәм чынлыкта әйләнеп кайткан. Бу мәгариф системасындагы мәсьәләләрне хәл итү дә, кәгазьләр белән тулы кабинет та түгел, ә үзе ерак та, әмма күңелгә шундый якын да ата йорты. Ул бәләкәй генә, урман-кырлар арасында уңайлы гына урнашып алган матур һәм татлы исемле Малиновка авылында туып үскән. Нәкъ шуннан, еллар аша яшь, зифа буйлы, гүзәл һәм һәрвакыт йорт мәшәкатьләре белән булган әнисенең мәңге сүнмәс назы, мәхәббәте җылытып тора аны. Язмабыз каһарманының әти-әнисе, Александр Алексеевич һәм Александра Алексеевна (биредә хата юк, өлкән Абрамовлар гаиләсендә язмыш кушуы буенча исемнәр бер үк төрле) күптән инде Урыссу бистәсендә яши. Алар улы һәм кызы хәстәрендә көн күрә.

- Әти-әниегез янына еш йөрисезме? – дип сорыйм Сергей Александровичтан.

- Һәр көнне, - дип җавап бирә ул. – Аллага шөкер, алар исән-сау. Югыйсә, авырулар юк-юк та үзләрен сиздерә. Әнинең сәламәтлеге борчу тудыра. Аңа операция ясадылар һәм ул ковид вакытына туры килде... Шуңа күрә эзсез генә үтмәде.  

- Белүебезчә, сез урыссулылар буларак, тормыш иптәшегез белән, өлкәнәйгәч, Малиновкада йорт сатып алгансыз һәм җәй көне бу сезнең икенче гаилә учагыгыз. Әти-әниегезнеке дә. Малиновка тамырлары нык, җибәрмимени? 

- Әйе, тамырларыбыз ныклы безнең. Балачак, шимбә саен бергәләп пилмән бөгү, шул чордагы гади һәм аңлаешлы тормыш мохите – бу тотрыксыз да, шул ук вакытта көчле дә хатирәләр. Сүз белән аңлатып та бирә алмам, бәлки, әмма бу хак сүзләр – анда, Малиновка җирендә, хакыйкать ярылып ята. Һәм ул вакыт агышына бирешми, яшәешен дәвам итә. Бернигә дә карамый.

Хәтер кино пленкасындагы кебек, күз алдына биш почмаклы иске агач йорт килеп баса. Менә өстәл артында япь-яшь әтисе белән әнисе, менә мич ягып йөрүче әбекәе, аннан хәзер бөтен өйгә җылы таралып кына калмаячак, үзенчәлекле, тыныч мохит барлыкка киләчәк. Менә сеңлесе, әбисе шәһәргә кызына кунакка киткәндә аны үзе дә бала Сергей караячак. Авыл тормышы – ял гына түгел, бөтен гаилә әгъзасы арасында тигез бүленгән хезмәт ул. Баксаң, йөкләмәләр көчеңә карап бүленсә, ул авырлык түгел, шатлык кына китерә икән.

- Без, балалар, җиләк һәм гөмбәгә йөри, әти чапкан һәм ихатага кайтарылган печәнне таратып киптерә, аннары өлкәннәргә аны өяргә ярдәм итә идек. Мин ярылган утынны өя, малларны көтүдән каршы алам. Беркем дә эшсез утырмады. Шул арада дусларым белән лапталы, качышлы уйнарга, елгада су коенырга да өлгерә идем. Әнинең тавыш күтәргәнен яисә сукканын хәтерләмим. Кыз туганым белән мәктәптә яхшы укыдык, әти-әнигә әлләни мәшәкать тудырмадык без, алар да безгә шулай ук, - дип елмая Сергей Александрович.

Бу гади генә сүзләрдә – бәхетле балачак тигезләмәсе. Аның нигезендә кырыслык түгел, ә хөрмәт, боерык түгел, ә ышаныч ярылып ята. Әнисе бик тыныч булып хәтерендә калган аның. Әтисенең ышанычлылыгы белән бергә бу тынычлык – гаиләләренең нигезе нәкъ менә шулар. Сергей армиягә киткәч тә, аны ата йорты белән бәйләп торучы нәзек, әмма ныклы җеп өзелмәгән. Бүлектән әти-әнисенә көн дә хат язып тора ул. Һәм һәр конвертта балачактан сеңдергән, асылда әнисеннән килгән җылылыкның бер өлеше була. Бу җылылык бүген дә аның тормыш маягы. Сергей Александровичның әти-әнисе бүген дә исән-сау. Бу зур шатлык. Алар Урыссуда кызлары белән яши. Уллары, мәшәкате күп булуга карамастан, әти-әнисенең хәлен белергә, аралашуга вакыт табарга тырыша. Чөнки шәһәр ыгы-зыгысында һәм көндәлек җаваплы эштә бераз талчыккан күңел ял итә алырлык, ана йөрәге җылысы белән сугарылган урын барлыгын белү мөһим. Нәкъ шушы нур аңа тәккәберлек, мин-минлек тузанына батарга ирек бирми дә инде. Шушы хакыйкатьне Малиновкада ана сөте белән сеңдергән ул. Нәкъ шушы хакыйкать тормыштагы иң гади, әмма иң мөһим өч әйбергә юл ярган: мәхәббәткә, хезмәткә һәм тыныч, зирәк гаилә көченә.