Күмәк көч яу кайтара

Авыл иртән йокыдан уянып кына килә иде, ә халык эш кораллары тотып килә дә башлады. Авылдашлар мәрмәр плитәләргә исемнәре уеп язылган якыннары турындагы истәлекләр белән уртаклашты, гаилә тарихларын бераз моңсуланып искә алды.

Эш кайнап торды зиратта: кемдер каберләрне чистартты, кемдер үләннәрне чабарга кереште, кемдер бөтен чүп-чарны һәм чабылган үләнне тракторга төяде. Зират әкренләп чистара барды, ә кешеләрнең йөзләре бердәм эш өчен шатланудан һәм горурланудан яктырды.

Өмә тәмамлангач, каен ботаклары күләгәсендә, өмәчеләр бергә утырып кайнар чәй белән сыйланды. Бу көнне алар үлгәннәрнең хәтере белән элемтәне ныгытып кына калмады, ә тормышта бер-береңә ярдәм итүнең никадәр мөһим булуына тагын бер кат инанды.